وقتي دلت براي نگاهش تنگ مي شود
وقتي که راز دلت در برابرش نقش مي شود
مي بيني که آسمان آبي رابطه
يکباره مملو از سياهي ابر مي شود
وقتي که پر مي کشد دلت هر دم به منزلش
شاخه هاي درختان باغ مشجرش
سر نيزه هاي بيرحم خشم مي شوند
وقتي که بغض درون هنجره ات هضم مي شود
زمزمه هاي عاشقانه ات به زير پا فرش مي شوند
چراغ موشي هاي قديمي احساساتش
به يکباره خالي از نفت مي شوند
وقتي که قلبت از درون خنج مي کشد
کودک درونت به برون سر مي کشد
پاره هاي سنگ کوچک بي مهري اش
از هر جهت به سمت سرش پر مي کشند
وقتي که نگاه مجنون بي جنون
به سمت زليخاي يوسفي مي خزد